علائم اختلال کم توجهی چیست؟ (درمان آن در کودکان و بزرگسالان)

اگر حرف‌های بالا، حرف دل شما هم هست، ممکن است به اختلال کم‌توجهی مبتلا باشید. با این مقاله از مجله بوکاپو همراه باشید تا شما بیشتر با این اختلال که به آن  Inattentive ADHD گفته می‌شود، آشنا کنیم.

اختلال کم توجهی چیست؟

ADD یا اختلال کمبود توجه معمولاً برای توصیف یک وضعیت نورولوژیکی و عصبی است که همراه با نشانه‌های بی‌توجهی، حواس‌پرتی و حافظه کاری (حافظه فعال) ضعیف است.

ADD یک اصطلاح قدیمی است که امروزه دیگر به‌طور رسمی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد؛ اگرچه اختلاف نظرهای زیادی در این رابطه وجود دارد، ولی می‌توان گفت اصطلاح صحیحی که باید برای این بیماری استفاده شود، ADHD است.

کافی است به معنای این عبارت توجه کنیم. ADHD مخفف attention deficit hyperactivity disorder است که می‌توان آن را اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی ترجمه کرد.

این عبارت هم بخش کم‌توجهی و هم بخش بیش‌فعالی را شامل می‌شود. بنابراین ADD به‌شکل محاوره برای آن دسته از مبتلایان به ADHD استفاده می‌شود که دچار نقص توجه هستند، اما علائم بیش‌فعالی را ندارند.

اختلال کم توجهی بیش فعالی چیست؟

یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی رشدی در دوران کودکی، ADHD یا اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی است. این اختلال معمولاً در دوران کودکی برای اولین بار تشخیص داده می‌شود و اغلب تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند.

بسته به این که چه نوع علائمی در فرد بیشتر خودش را نشان دهد، ۳ نوع ADHD را می‌توان بررسی کرد:

• اختلال کم‌توجهی
• اختلال بیش‌فعالی
• ترکیبی

بسیاری از افراد، ADHD را فقط مساوی با نوع بیش‌فعال آن می‌دانند. آن‌ها فکر می‌کنند تنها افرادی که بسیار پرانرژی، پرحرف و بی‌قرار هستند، از این بیماری رنج می‌برند.

اما واقعیت این است که افرادی که به ADHD از نوع کم‌توجه مبتلا هستند، علائم بسیار متفاوتی دارند. در رابطه با ADHD از نوع بیش‌فعال می‌توانید مقاله لینک‌شده را مطالعه کنید.

اختلال کم توجهی در بزرگسالان

افرادی که از این اختلال رنج می‌برند، ممکن است علائم زیر را داشته باشند:

• فراموشی و حواس‌پرتی از علائم ADHD کم‌توجه است.
• این افراد به جزئیات توجه زیادی ندارند.
• وقتی با آن‌ها صحبت می‌شود، به نظر می‌رسد، گوش نمی‌دهند.
• در حفظ توجه مشکل دارند.
• پروژه‌ها را به پایان نمی‌رسانند.
• اهمال‌کاری دارند.
• در سازماندهی کارها به مشکل برمی‌خورند.
• بی‌دقتی‌ها و اشتباهات زیادی در کارهایشان انجام می‌دهند.
• از انجام کارهایی که به تلاش ذهنی مداوم نیاز دارند، دوری می‌کنند.
• حواسشان به‌راحتی پرت می‌شود.
• افراد مبتلا به اختلال کم توجهی معمولاً فراموشکار هستند.
• کاری را شروع می‌کنند؛ اما به‌راحتی تمرکز خود را از دست می دهند، از مسیر خود منحرف می‌شوند و فعالیت جدیدی شروع می‌کنند.
• پیروی از دستورالعمل‌ها برای این افراد سخت است.
• وسایل شخصی مثل کتاب یا کلید خود را گم می‌کنند.
• دامنه توجه کوتاهی دارند.
• این افراد ممکن است قرار ملاقات‌ها را از دست ‌بدهند.

دیگران ممکن است این افراد را یک فرد خیالباف در نظر بگیرند. از طرف دیگر کسانی که از این اختلال رنج می‌برند، به نظر می‌رسد فردی نامنظم هستند. همچنین تصور می‌شود که حضورشان در مدرسه یا در سر کار با بی‌علاقگی صورت می‌گیرد.

درواقع عدم تمرکز آن‌ها بی‌علاقگی پنداشته می‌شود. همچنین علائم ADD در بزرگسالان اغلب با تنبلی یا بی‌مسئولیتی اشتباه گرفته می‌شود.

حواس‌پرتی یکی دیگر از مسائلی است که آن‌ها را به‌شدت درگیر می‌کند. در همین رابطه خلاصه کتاب ذهن حواس جمع در بوکاپو شاید بتواند به آن‌ها کمک کند.

درمان اختلال کم توجهی

برای اکثر افرادی که مبتلا به ADHD هستند، ترکیبی از کارهای مختلف می‌تواند به آن‌ها کمک کند. این ترکیب می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• دارو
• آموزش مهارت‌های زندگی
• تراپی

برای این که بتوانید از هر درمان بیشترین بهره را ببرید، باید به این نکته توجه کنید که ADHD چه تأثیری روی شما می‌گذارد؛ برای مثال آیا ADHD روی روابط شما با خانواده‌تان تأثیر گذاشته است؟

اگر به این مسئله دقت کنید، زمانی که درمانی را دریافت می‌کنید، بهتر می‌توانید بفهمید که آیا مؤثر بوده است یا خیر؟

دارودرمانی

یکی از درمان‌های ADHD مصرف دارو است. اما پیداکردن بهترین دارویی که مناسب شما باشد، ممکن است نیاز به آزمون و خطا داشته باشد. همچنین دارویی که در ابتدا خیلی خوب عمل می‌کند، به‌مرور ممکن است کارایی خود را از دست بدهد.

گفتگو با درمانگر

صحبت با یک درمانگر حرفه‌ای نیز می‌تواند برای درمان اختلال کم توجهی به‌خوبی عمل کند. تراپی به شما و خانوده‌تان کمک می‌کند تا درمورد نحوه عملکرد ADHD و نحوه برخورد بهتر با مشکلاتی که به وجود می‌آورد، اطلاعات بیشتری کسب کنید.

اگر دوست دارید بدونید رواندرمانگر چه کسی است و چگونه مشکلات زندگی افراد را حل می‌کند، خلاصه کتاب شاید نیاز داری با یک نفر حرف بزنی را در بوکاپو از دست ندهید.

خلاصه کتاب شاید نیاز داری با یک نفر حرف بزنی

روان‌درمانگر چه کسی است و چگونه مشکلات زندگی افراد را حل می‌کند

لوری گاتلیب

در ۴۲ دقیقه مطالعه کنید

مشاهده کتاب شاید نیاز داری با یک نفر حرف بزنی

استفاده از کوچ ADHD

شما می‌توانید مهارت‌های عملی مثل نحوه برنامه‌ریزی، تعیین هدف، مدیریت زمان و … را از یک کوچ ADHD بیاموزید. او می‌تواند به شما کمک کند، برای تغییراتی که می‌خواهید در زندگی ایجاد کنید، باانگیزه و متمرکز باقی بمانید.

حضور در یک انجمن ADHD

اگر بتوانید یک انجمن ADHD در منطقه خود پیدا کنید، می‌توانید با سایر افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، آشنا شوید. این انجمن می‌تواند به‌عنوان یک پشتیبان برای شما عمل کند.

کم‌توجهی در کودکان

کودکی که دچار اختلال کم توجهی است، ممکن است به اشتباه به‌عنوان یک فرد خجالتی یا کسی که در دنیای خودش سیر می‌کند، شناخته شود. همچنین به نظر می‌رسد که آن‌ها بی‌حوصله هستند و به فعالیت‌های کلاس علاقه‌ای ندارند.

این افراد ممکن است:

• باعجله امتحان دهند و سؤالاتی که پاسخ آن‌ها را می‌دانند از دست بدهند.
• آن‌ها ممکن است در طول کلاس با محرک‌های خارجی به‌راحتی حواسشان پرت شود.
• از طرف دیگر کمد یا میز این افراد احتمالاً آنقدر نامرتب است که خر با بارش در آن گم می‌شود!

یک دانش‌آموز با اختلال کم توجهی ممکن است در حالی که هنوز کارش تمام نشده است، به بیرون خیره شود. این حالت ممکن است توسط دیگران رویاپردازی، تنبلی یا بی‌تفاوتی تلقی شود.

به دلیل همین رفتارها این کودکان ممکن است در درس خود ضعیف عمل کنند که باعث ناامیدی والدین و معلم‌ها می‌شود. اگر فرزند شما مشکوک به ADHD است با مشاور مدرسه، معلم و پزشک کودک خود مشورت کنید.

هرچه زودتر اقدام کنید، کودک شما اختلالات کمتری را تجربه می‌کند. پزشک اطفال، ممکن است شما را به یک روانشناس کودک ارجاع دهد تا بررسی‌های لازم انجام شود.

درمان کم توجهی در کودکان

باید بدانید که هیچ درمان قطعی برای ADHD وجود ندارد؛ اما قرارگرفتن در روند درمان به کودکان کمک می‌کند تا علائم خود را مدیریت کنند و عملکرد روزانه خود را بهبود بخشند. درمان کودکان مبتلا به ADHD شامل دارو، مداخلات رفتاری یا ترکیبی از این دو است.

اما قبل از آن که بخواهیم به روش‌های درمانی آن بپردازیم، به شما پیشنهاد می‌کنیم که خلاصه کتاب مزایای بیش‌فعالی و نقص توجه (ADHD) را در بوکاپو مطالعه کنید. این کتاب به شما کمک می‌کند که به‌عنوان والدین یک کودک مبتلا به ADHD نگرانی کمتری نسبت‌به این مسئله داشته باشید.

 دارو

ADHD اغلب با یکی از این سه‌ نوع دارو درمان می‌شود:

• محرک‌های روانی
• داروهای ضدافسردگی
• داروهای غیرمحرک

مانند هر داروی دیگری این داروها نیز ممکن است عوارضی داشته باشند. اگر فکر می‌کنید فرزند شما بعد از خوردن این داروها علائمی غیرعادی تجربه می‌کند، حتماً با پزشک مشورت کنید.

مدیریت رفتار

حتی اگر به‌عنوان والدین تصمیم بگیرید که دارو را به‌عنوان یک گزینه درمانی در نظر نگیرید، اکثر پزشکان و روانشناسان کودک پیشنهاد می‌کنند که به کودک خود کمک کنید و مهارت‌های رفتاری را به او آموزش دهید.

۲ کاری که می‌توانید برای درمان اختلال کم توجهی یا ADHD انجام دهید، در ادامه آمده است:

رفتاردرمانی

در این روش یک درمانگر با شما و کودک خردسالتان ملاقات می‌کند. در این جلسه درمانگر با فرزند شما صحبت می‌کند و حتی ممکن است به او کمک کند تا احساسات خودش را بیان کند.

درمانگر ممکن است خانواده‌درمانی را پیشنهاد کند تا همه اعضای خانواده بتوانند روش درست مدیریت وضعیت کودک را یاد بگیرند.

آموزش والدین

برای کودکان مبتلا به ADHD که زیر ۱۲ سال هستند، به والدین توصیه می‌شود تا از یک درمانگر، آموزش‌های لازم را دریافت کنند. والدین باید یاد بگیرند تا به کودکان خود کمک کنند تا آن‌ها بتوانند شرایط خود را مدیریت کنند.

تست اختلال کم توجهی

با خواندن این مقاله ممکن است به این نتیجه رسیده باشید که خودتان یا فرزندتان دچار اختلال کم توجهی هستید. اگر هنوز وقت آن را ندارید که پیش یک درمانگر بروید تا مطمئن شوید، می‌توانید از تست‌ تشخیصی استفاده کنید.

شما می‌توانید از این تست برای تشخیص اختلال ADHD خود کمک بگیرید. همچنین تست‌هایی برای والدین یا برای معلم‌ها وجود دارد که می‌توانید به کمک آن برای تشخیص ADHD فرزند یا شاگرد خود از آن کمک بگیرد.

در نهایت نتایج تست را در اختیار درمانگر خود قرار دهید. توجه داشته باشید اختلالات مربوط‌به سلامت روان تنها توسط متخصصان این حوزه قابل تشخیص هستند. با کلیک روی این لینک می‌توانید به یکی از تست‌های تشخیصی ADD دسترسی داشته باشید.

سخن آخر

از آنجایی که اغلب برداشت‌های اشتباهی از علائم بی‌توجهی وجود دارد و به اشتباه تشخیص داده می‌شود، معمولاً:

• به روابط و عزت نفس فرد آسیب می‌زند
• به سرخوردگی تحصیلی و احساس شرم منجر می‌شود 
• باعث شکست در درمان می‌شود

این روند می‌تواند تا آخر عمر ادامه پیدا کند. از آنجایی که این اختلال مشکلاتی را در امور مالی، روابط و… ایجاد می‌کند، ارزش آن را دارد که در هر سنی تشخیص داده شود.

همان‌طور که در این مقاله دیدیم، افرادی که به اختلال کم توجهی مبتلا هستند علائم بسیار متفاوتی از افرادی که دارای بیش‌فعالی هستند دارند. به همین دلیل وقتی به کسی که دچار این اختلال است، گفته می‌شود، ADHD دارد ممکن است بسیار تعجب کند.

اگر فرزندی دارید که ممکن است به ADHD مبتلا باشد، از برچسب‌خوردن به او نترسید. اگر به دارو لازم دارد، حتماً اقدامات لازم را انجام دهید.

دوست دارید کیفیت زندگی فرزند شما بهبود یابد یا می‌خواهید به خاطر ترس از این برچسب‌های عرفی نادرست، او را تا سال‌ها درگیر مسائل آزاردهنده کنید؟ به نظر شما کدام یک مهم‌تر است؟

اگر شما هم از اختلال کم توجهی رنج می‌برید، از تجربیات خود برای ما بنویسید و به ما بگویید چگونه با آن کنار می‌آیید؟